Baztan-Bidasoaldeko Sortuk ez du «gure osasunaren izenean, eskualdea militarizatzerik onartuko». Are gehiago beraien presentziak, «helburu identitarioak baino ez dituenean, etengabeko joan etorriekin gerra egoeran egongo bagina bezala, eta handikeriaz aritzen direnean; hainbat lekutan, kontsumitu ondoren, ordaintzeari uko eginez adibidez».
Jarrera horren bertze adibide bat da, Sorturen erranetan, «duela aste pare bat, Lesakako gazte bati, metraileta eta guzti, egindako “galdeketa” inprobisatua. Horrelako jarrerak ez dira berriak ez eskualdean ezta Euskal Herrian ere. Aski ongi dakigu nortzuk diren eta zertara etortzen diren eta garbi dago beraien helburua ez dela herri hau zaintzea, kontrakoa baizik».
Osasuna zaintzearen “argudioa” aitzakia dela garbi gelditzen da Sorturen ustez, «herria izan baita instituzioek publikotasunaren gestio txarraren ondorioz sortutako gabeziak asetzeko antolatu dena; medikuak, erizainak, zaintzaileak, suhiltzaileak, elkartasun sareetako kideak... Instituzioen gestioa txarra izan bada ere, aparteko aipamena merezi dute eskualdeko udaletxeek, herritarrekin eta langileekin kokatuz». Bitartean, «justifikaezina den gastu militarra inposizioarako, kontrolerako eta propagandarako (egin dituzten desinfekzio lan gutxi hoiei izugarrizko oihartzuna emanez, Elizondoko zahar etxekoa adibidez) erabili izan da. Dirua zerbitzu publiko duinentzako behar dugu eta ez gure herrietan armaturik joaten diren indar okupatzaileentzako!», dio Baztan-Bidasoaldeko Sortuk bere oharrean.
Covid-19aren krisiaren aitzakipean, «Espainiako gobernuak egindako politika birzentralisten artean bertze bat dugu hau», baina Baztan-Bidasoaldeko Sortuk ozen aldarrikatu du «ez ditugula nahi ezta behar ere Euskal Herrian!».