Ikusezina

Oihartzun eta burrunba handiarekin hasi dute Baztanen Zaindari ikusezina filmaren grabazioa. Aitortuko dut ez dudala irakurri ez liburu hori, ez sail bereko bertzeak ere. Eta ez zaizkidala batere erakargarriak egin, ez bakarrik generoagatik. Baztan (edo bertze lurralde bat, berdin dit) mitifikatzeko modua, gezurrez­ko irudi bat eraikitze­ko behar hori ez zait erakargarria egiten; are gehiago, horien kontra nago. Eta ez dut zalantzarik turismoari, mer­ka­ta­ri­tzari eta bertze hainbati on eginen diola honek guztiak (nahiz hemengo sosik gehienak Madrileko ekoiz­te­txe batek eramanen dituen).
Fikziotik dena izanen du filmak. Ez dut uste berta­ko kultura eta hiz­kuntza ezabaturik, ikusezin eginik islatu daitekeenik lurralde bat, alegi­az­koa bada ere. Nahiago nuke best seller baten promoziotik bizi beharrean, aberastasuna geure-geuretik sortzeko gauza bagi­na, dugunari balioa emanez, estimatuz eta salduz. Baina gai horretan ere, konplexuz beteak segitzen dugu. Beti zaindarien zain, ikusezin egiten bagaituzte ere.