Atzo, ordea, begi eroriekin aitortu zidan ardiekin jarraitu nahi zuen seme bakarrari burutik ideia hori kendu nahian zebilela. Ezin nuen ulertu. Nola? Ez al zen bada zure betiko ametsa? «Bai, baina pentsua, argia, gasolioa igo dira, eta ardikia ez da neurri horretan igo eta gero eta oztopo gehiago dauzkagu. Paperez itota gauzkate. Ez dut federik gure agintarietan, Europan, dirulaguntzetan eta nekazalgoari bizkar emanda bizi den gizarte zuri honen deusetan. Turistek argazkiak egiteko nahi gaituztela dirudi. Prest gaude lan lotuari heltzeko, baina ez dirua galtzeko. Era duinean bizi ahal izatea da behar duguna. Eta jakina, ez dut nire seme-alabarik ikusi nahi orain ni nagoen atakan». Lehendik gutxi genituen eta erreleborik ez dator ia. Herri honentzat, ordea, ezinbestekoak dira. Hortaz ezinbestekoa da lurra zainduz gurean janaria ekoizten dutenei laguntzea.
Harrotasunez esaten zuen artzaina zela. Etxeko tradizioari jarraiki lurrari lotuta bizitzea aukeratu zuen, etxaldea gobernatzen eta bere artaldeaz harro. Bere ametsa seme-alabaren batek lanbidearekin jarraitzea zen eta berak pozik lagunduko omen zion ahal zuen arte.
Publizitatea eta erakundeen dirulaguntzak ez dira nahikoa TTIPI-TTAPAren eta ERRAN.EUSen etorkizuna bermatzeko, eta zu bezalako irakurleen babesa behar dugu aitzinera egiteko.
Egin TTIPI-TTAPAren lagun