Neure buruari galdetu nion ea zer jakinen zuen 20 urteko neska batek ia bere bizitzaren bikoitza iraun duen fenomeno horri buruz. Baina, nahi baino gehiago nekien, akaso. Eta heriotzaren aitzinean dagoenak egin ohi duen bizitza-errepaso azkar horren gisara etorri zitzaizkidan irudiak: NANaren kopia, asteburuak, Lopidana, Mirentxin, «eroso zoaz?», Venta Baños, lokutorio bat, kristala, 40 minutu, «goraintziak denei», disimuluan bi malko, paketea, kamioiak, zortzi ordu eta erdi berriz, 1.628 km eta ahantzi aitzinetik idatzi beharreko mezua: «oraintxe ailegatu gara, ongi dago». Bukatu omen da hori guztia. Baina, uste dut oroitu beharrean gaudela dispertsioa bukatu baino gehiago, dispertsioak akabatu duela, nekez ezabatuko baita errepideetatik urteotako minaren arrastoa.