Udaran hiru igantziarren gaztetako bizipenak idatzi genituen lerro hauetan. Oraingo honetan, Berrizaun auzora jo dugu bertako Hipolito Iparragirreren bizitzako pasarte bat kontatzeko. Iparragirrek aipatu digunez, «garai batean, Berrizaunen, Armas de acompañamiento soldadu kanpamendua izaten zen: Campamento número 14. Gerra zibilaren ondotik laister hasi zen».
Iparragirrek gogoan duenez, «hemeretzi urte nituenean soldadu joan nintzen, Berrizaunen bertan. Orduan hemezortzi hilabete egiten genituen soldaduskan. Bertan, instruzioa, guardiak eta martxak egiten genituen. Martxak Abelura, Berara,... izaten ziren: dena oinez. Nirekin batera Josetxo Etxarte eta Fermin Otamendi igantziarrak, eta Anjel Yanci lesakarra egon ziren. Kapilla bat ere bazen. Hura ocreran egoten zen, lehen pintura fabrika zenean. Gutti goiti beheiti 50 lagun ginen: ofizial bat eta bi sargentu».
«Konpainia hogei urte inguru egon zen Berrizaunen»
Konpainia estazioan
Konpainia estazioan egoten zela ere gogoan du: «trena egunean bizpahiru aldiz pasatzen zen eta guk guardiak bertan egiten genituen. Trena jendearekin eta sardina kontserbak egiteko allageekin (gaztainez egindako flejeak) ibiltzen zen. Paso-nibela Bidasoko zubiaren ondoan egoten zen».
Konpainia hogei urte inguru egon zen Berrizaunen eta alde guztietako gazteak etortzen ziren soldaduska egitera.